XLETIX Challenge in Kühtai: de hindernisbaan voor alpine helden

Helden komen niet zomaar uit de lucht vallen, echt heldendom is echt hard werken. Dit is wat er onlangs weer gebeurde in Kühtai, 2.000 meter boven zeeniveau, dat zich diep in de woest mooie Stubaier Alpen uitstrekt tussen twee machtige bergflanken. De laatste zaterdag van juni zette de anders zo vredige natuurlijke idylle van de skivrije zomer echter op zijn kop: bijna 4.000 waaghalzen namen deel aan de XLETIX Challenge presented by MaxiNutrition - waarschijnlijk de hoogste en zwaarste hindernisbaan ter wereld. En ik was een van hen.

Zelfs na bijna tien jaar is er niets veranderd aan het motiverend geschreeuwde motto. Sterker nog, ik sta samen met mijn nobele ijzeren broer Stefan aan de start, net als toen, bij mijn eerste loop. Hoewel het sportieve kanon naast me zes jaar jonger is dan ik, zijn we nu allebei negen jaar ouder. „Krassfit“ We voltooiden onze eerste heldendoop hier in het jaar van onze Heer 2015, toen het ding nog . De hoogalpiene helletocht draagt nu de illustere naamXLETIX Challenge aangeboden door MaxiNutrition - de eerste hindernis is een tongbreker. Freak Froster, Muddy Maniacs, Rotten River, Barbwire Battle I + II, Double Trouble, Triple Trauma De maximaal 35 "uitdagingen" onderweg vereisen ook veel heldhaftigheid: , om er maar een paar te noemen. Er is echter een kleine "omweg": je kunt elke hindernis onderweg overslaan - voor een eerlijke vriendenprijs van 15burpees.

Sportiviteit, moed en vaardigheid zijn de drie centrale thema's van de XLETIX Legends Forge, maar het doel is zeker om deelnemers "tot hun fysieke en mentale grenzen te drijven" over een afstand van zes, twaalf of 18 kilometer. Dat het hoogalpiene avontuur tussen sneeuw en modder desondanks "bij uitstek geschikt is voor beginners en sportievelingen" is twijfelachtig. Waar basisvaardigheden (reflexen, evenwicht, trefzekerheid, basisuithoudingsvermogen) ontbreken, worden uitzonderlijke alpine situaties al snel een risico - en die zijn er eigenlijk best veel in Kühtai: Met spontane weersveranderingen, harde oude sneeuwvelden, losse grindplekken, wilde wortels, modderige gladde stukken en soms extreme temperatuur- en hoogteverschillen zijn de bergen gewoon geen grapje. Een goed voorbeeld: in 2015 werden we halverwege de route verrast door storm en hagel - dit soort extreme situaties kunnen gebeuren. De lokale bevolking weet dit - en is heldhaftig voorbereid.

Alles gaat heel snel in de startketel, want ook de organisatoren laten hun spierballen zien: Nog geen vijf minuten en we zijn ingecheckt en hebben onze startpolsbandjes. Als ik vraag hoe de toewijzing van de routefoto's dit keer werkt (in 2015 waren er nog genummerde voorhoofdspolsbandjes), krijg ik al snel te horen: gezichtsherkenning, heel simpel! En ondanks het moddermasker? Ik ben onder de indruk, enthousiast en pak voor de zekerheid toch maar mijn smartphone in.

Na een dynamische warming-up in het startvak is het tijd voor de eerste waterhindernis. In plaats van in het ijsbad te springen, kiezen we voor de burpees - het parcours ligt immers nog voor ons. Vervolgens nemen we de 100 meter lange steile helling snel, maar in een rustig tempo - je moet je middelen hier goed beheren. We marcheren langs ademloze eenzame strijders die op hun schouders puffen, de lucht wordt hier merkbaar ijler. Dan vangt de zon ons, een verfrissend koele windvlaag en het eerste machtige stuwmeer glinstert onder ons modderige wandelpad. Een klim en een verfrissingsstop later bereiken we het lange stuk kustlijn, gevolgd door een zes meter hoge klif. Ik hijs de lange man omhoog met behulp van de roverladder, een warme hand helpt een handje en we gaan weer op weg. Mijn lichaam schakelt eindelijk over op anaerobe stofwisseling en ik word overvallen door een manshoge golf van geluk. "Waren we de vorige keer niet langzamer?" grijns ik.

Gemotiveerd bedwingen we de volgende hindernissen, vinden snel spontane teamgenoten voor teamopdrachten en bereiken na een kruip door prikkeldraad het volgende waterhindernis. Doorgaan met natlopen of weer 15 burpees doen? We kiezen voor burpees, gaan de hoek om en vinden de volgende vier waterhindernissen. Een korte crisisvergadering - maar 60 burpees zijn toch te duur voor ons: we gooien ons dapper in de golven, duiken eronder, komen weer boven en komen uiterst verfrist uit het ijsbad. Onze schoenen smakken en glijden door de "Lettn" (modder, vuil) maar dat maakt nu niet meer uit, we zijn bijna bij de finish. Adrenaline pompt door onze bloedbaan, de pijn is vergeten, de laatste stappen en we zijn klaar.

Het finisher-gevoel is absoluut onbeschrijflijk en zelfs het finisher-shirt voelt als een superheld. We zijn euforisch en blij, lachen in elkaars armen en kijken omhoog naar de berg die we zojuist hebben bedwongen. De laatste startblokken vechten zich een weg door het terrein en het wordt steeds koeler in Kühtai. Tussen heerlijke Kasspatzln en ongebonden koffie door ontmoeten we Managing Director Frank Fritzsche bij de reddingstent - alles gaat heel goed vandaag. Hoewel de Tiroolse editie van de XLETIX Challenge in Kühtai hooguit kostendekkend is, is het zijn favoriete evenement: "De mensen zijn gewoon geweldig, de locatie is absoluut uniek en het gevoel hierboven is geweldig. Twee evenementen waren al klaar voor vertrek en moesten toen worden afgelast vanwege het weer, wat ons elders zelden overkomt", herinnert de expert zich. Maar juist omdat de uitdaging in Kühtai zo uitdagend is, komt XLETIX in 2025 weer terug, belooft hij.

Als je geen jaar wilt wachten, kun je de heldenlucht proeven in de naburige laaglanden: op 10 augustus in het Duitse themapark Mammut, op 31 augustus in NRW, op 21 en 22 september in de Baltische badplaats Grömitz en op 25 mei 2025 in Berlijn. Tickets en details voor alle evenementen vind je hier.

Tot slot zien we je weer op 28 juni in Kühtai - voor de volgende editie van de XLETIX Challenge Tirol. Erewoord voor alpiene helden!