Een kerk met een bewogen geschiedenis. Vermoedelijk stond op de rotsen van Aldrans al in vroeger tijden een klein kerkje. Het werd op 10 augustus 1482 tot gotische Martinuskerk gewijd en in de 17e eeuw vergroot en in barokstijl veranderd. In 1891 volgde een restauratie in Nazarenerstijl. In de nacht van 6 op 7 oktober 1893 werden de binneninrichting en het dak met de kostbare plafondschildering door een brand verwoest. Het vuur was zo sterk dat zelfs de klokken smolten en de toren scheuren vertoonde. De kerk werd in de smaak van de toenmalige tijd weer opgebouwd en in 1894 opnieuw gewijd. Een recentere restauratie volgde in 1929 met een nieuwe plafondschildering van Raphael Thaler.

In 1966/67 volgde een grondige restauratie onder arch. DI Loch, de oude sacristie, de tweede sacristie en de Lourdeskapel werden verwijderd, het dak naar voren getrokken, de nieuwe sacristie en de dodenkapel werden gebouwd. Het afsluiten van de restauratie werd gevormd door de wijding van het altaar en de overdracht van de zielenzorg aan de parochie op Martinusdag in 1967.